۱۳۸۷ بهمن ۲۸, دوشنبه

تاریخچه نانچوان ووشو 3

تاریخچه نانچوان ووشو

نانچوان يا بوكس جنوبي كه بطور گسترده اي درجنوب چين تمرين مي شود،درزمان سلسله مينگ(1368 تا1644 ميلادي )پايه گذاري شده وسبكهاي مختلفي دارد.بين مشهورترين آنها پنج سبك وجود داردخانواده،اي هونگار،كاي ،ليو،لي،مو وسبكهاي ديگر كه كمتر شناخته شده مانند.بوكس پنجه وبوكس ببر سياه هستند.نانچوان روي حالت چمباته زدن همواره با نقطه ثقل پائين وكار پيوسته پاها تاكيد دارد وداراي ضربه هاي مشت نيرومندي است .نانچوان به وسيله تركيب حركات با تعدادي پرش،قدرت پا،نفس كشيدن وصداهاي مقطعي توليد مي شود.سبك نانچوان ووشو يكي از سه سبك اصلي واستاندارد ووشو جهان بوده كه به علت دارا بودن مشخصات منحصر به فرد خود اعم از قدرت،سرعت وانعطاف پذيري جايگاه ويژه اي دربين هنرجويان ايراني دارد.اين سبك درقسمت تالو (اجراي فرم)به سه صورت اجراي فرم استاندارد نانچوان (فرم بدون سلاح با مشخصات سبك)نن گوئن(فرم سلاح چوب)ونن دائو(فرم سلاح شمشيرپهن)به مسابقات جهاني والمپيكي قدم مي گذارد ودرقسمت سان شو(مبارزه آزاد)با قوانين كاملا علمي همگام با ديگر سبكهاي ووش درميادين جهاني حاضر مي گردد.نانچوان ووشو درتمام مناطق جنوب رود CHANGI مشهوريت دارد ومحبوب ميباشد.مخصوصا در في جين،گوان دونگ،وهيان،جاين جين،زي جياجين وجيانگ شو .از محبوبيت خاصي برخورداراست .نانچوان يكي از منابع وسرچشمه هاي بوكس چيني است .بايك سرگذشت وتاريخ ديرينه ،با مدرسه هاي فراوان كه درآن تدريس مي شود.براي متحد كردن (يك فرم كردن )اين سري از استيل هاي بوكس چيني تمام حالات واستيل هاي مختلف مدارس كه احتياج بود جمع آوري ويك سيستم مشخص داده شد.

تاریخ ووشو 2

قدمت ووشو در کشور چین به زمان های بسیار دور که اولین صورت های اجتماعات بشری در جوامع اولیه بوجود آمدند، باز می گردد. در آن زمان به منظور حفظ سلامتی، درمان بیماری ها، افزایش بنیه جسمانی و طول عمر و تعلیم مهارت های نظامی به افراد جامعه، حرکاتی ابداع گردید که بسط و گسترش آن در طول دوره های مختلف به ورزش ووشوی امروزی بدل شده است.در حدود پنج قرن پیش از میلاد، یک راهب هندی به نام "بود هیدهارما" که با نام های "تامو" و "داروما تائیشی" هم از او یاد می شود، به قصد اشاعه تعلیمات مذهبی از هند راهی چین شد و در معبدی به نام شائولین به تعلیم و تربیت راهبان آن پرداخت. تعالیم وی شامل مجموعه ای از تمرین های پرهیزگاری و قواعد خشک انضباطی بود که به واسطه وضعیت جسمانی ضعیف، پیروان او طاقت تحمل آموزش های وی را نداشته و بتدریج دچار ضعف و بی حالی می شدند. از این رو تامو حرکاتی را برای تقویت بنیه جسمانی شاگردان خود ابداع نمود که به "18 حرکت دست لوهان" معروف شد. این حرکات بتدریج گسترش یافته و پایه و اساس سبک های ووشو را تشکیل دادند.در طی قرون 14 تا 16 میلادی چهره های برجسته ای از ورزش های رزمی در معبد شائولین گرد هم آمدند و سبک های اصلی ووشو را به تقلید از حرکات حیواناتی چون پلنگ، درنا، مار، ببر و اژدها به وجود آوردند. لیکن امپراتور وقت که بتدریج از فعالیت های ساکنان این معبد دچار ترس و نگرانی شده و معبد را تهدیدی برای حکومت خود می دید، فرمان انهدام و به آتش کشیدن معبد شائولین را صادر کرد. در لشکرکشی امپراتور برای انهدام معبد، فقط تعداد اندکی از افراد توانستند از مهلکه جان سالم به دربرند. این واقعه تلخ موجب انتشار و اشاعه ورزش های رزمی معبد شائولین که تا آن زمان محفوظ و مخفی مانده بود به سایر نقاط کشور چین گردید. هر چند امپراتوران برخی از سلسله های حاکم بر چین تمرین های ورزش های رزمی را خطری برای حکومت خود قلمداد نموده و انجام آن را ممنوع اعلام کرده بودند ولی امپراتورانی هم بودند که به علت علاقمندی به این تمرین ها موجبات ترویج آن را فراهم کردند. در دوران سلسله های شانگ (shang) و ژو (zhou) حرکاتی از ووشو بوجود آمد که برای آموزش سربازان استفاده می شد و همه ساله در پاییز و بهار مسابقه های خاصی به نام جیائو برای انتخاب سربازان نمونه و اعطای عناوین افتخاری برگزار می شد.با ایجاد کاربرد نظامی برای ووشو، رفته رفته حرکات رزمی با شمشیر، نیزه و چوب بوجود آمد. ظهور گروههای نمایش خیابانی به نام لوکی (Luqi) که از طریق نمایش حرکات رزمی امرار معاش می کردند، خود باعث گسترش بیشتر ووشو گردید. دوران سلطنت سلسله های کینگ (Qing) و مینگ (Ming) را می توان عصر شکوفایی ووشو به شمار آورد.در طی سال های 1912 تا 1949 سازمان های بسیاری در چین برای ووشو تشکیل شدند مثل انجمن هنرمندان رزمی و انجمن تربیت بدنی و ... که در گسترش ووشو نقش مهمی را ایفا کردند. در سال 1956 انجمن ووشوی چین در پکن تشکیل شد که با اشاعه حرکاتی چون فرم ساده شده تای چی چوان، چانگ چوان، حرکت شمشیر پهن و باریک، نیزه و چوب در سطوح مبتدی، متوسط و عالی در بهبود همگانی شدن ورزش ووشو کمک شایانی کرد. در سال 1958 نخستین پیش نویس قوانین مسابقه های ووشو توسط کمیسیون ورزش و تربیت بدنی ایالتی گردآوری و تنظیم شد. با راهنمایی های همین کمیسیون و انجمن ووشوی چین، انجمن ها، اتحادیه ها، مدارس ووشو، انجمن های تحقیقاتی، تیم های آماتوری و حرفه ای در مراکز آموزشی، محلات، شهرها و ایالات تشکیل شدند که شبکه عظیمی از فعالیت های جمعی ووشو را به وجود آوردند. تیم ها و انجمن های ووشو در برخی از کالج ها و دانشگاه ها تشکیل شدند و در برخی از موسسه های تربیت بدنی، رشته تحخصصی ووشو در مقطع لیسانس و فوق لیسانس دایر گردید.در سال 1984 درجه استادی ووشو توسط مجلس ایالتی تعیین شد. با تصویب دولت چین در سال 1986 انستیتو تحقیقات ووشوی چین تشکیل و به عنوان عالی ترین مرجع هدایت تحقیقات فنی و آکادمیک در زمینه ووشو را برعهده گرفت. دولت چین با برپایی تورنمنت ها متعدد بین المللی، ورزش سنتی خود را هر چه بیشتر به جهانیان معرفی کرد و در سال 1987 با تشکیل فدراسیون آسیایی ووشو (WFA)، نخستین دوره مسابقه های آسیایی ووشو در یوکوهاما ژاپن برگزار شد. دومین دوره مسابقه های آسیایی ووشو در سال 1989 در هنگ کنگ برگزار شد و در سال 1990 این ورزش در برنامه بازی های آسیایی قرار گرفت. با تاسیس فدراسیون جهانی ووشو (IWUF) اولین دوره مسابقه های جهانی این ورزش در سال 1991 برگزار شد.

تاریخ ووشو 1

هنر رزمی ووشو از ورزش رزمی و باستانی چینی است که در آن انواع مختلف حرکات جهت سلامتی جسم و روح و دفاع از خود در نظر گرفته شده است.
هنر رزمی ووشو از ورزش رزمی و باستانی چینی است که در آن انواع مختلف حرکات جهت سلامتی جسم و روح و دفاع از خود در نظر گرفته شده است. در چین باستان از هنرهای رزمی برای دفاع از سرزمین یا خود یا خانواده از دشمنان، راهزنان و غیره استفاده می‌‌شد. امروزه ووشو بصورت استاندارد جهانی به مردم جهان ارائه شده است و فقط منحصر به کشور چین نیست و مردم کشورهای مختلف برای بهره گیری از خواص طبی وشرکت در رقابتهای قهرمانی این رشته ورزشی را تمرین می‌‌کنند. هنر رزمی ووشو بطور کلی در دو زمینه ارائه می‌‌شود: ۱) زمینه تالو (اجرای فرمهای سنتی چینی بصورت زیبا به همراه حرکات آکروباتیک) ۲) زمینه سانشو (مبارزه آزاد بر روی سکو با استفاده از دستان و پاها و زیرگیری) زمینه تالو دارای چهار سبک معروف جهانی است که معمولاً در مسابقات بین المللی دارای رده‌های قهرمانی است. ● تاریخچه درزمانهای بسیار دور یعنی چیزی در حدود بیش از۴۵۰۰ سال قبل زمانی که کشورهایی مانند ایران وچین بدلیل وجود تمدنهای بسیار بزرگ وکهن در سرزمینهایشان مهد قدرت درتمامی دنیا بشمارمیرفتند امپراتوریهای بسیارقدرتمندی در کشور پهناور چین حکومت می کردند که نماد قدرت آنان ظلم ،کشتارو جهان خواهی بود. بسیارند آثاری مانند دیوار بزرگ چین که زندگی انسان‌های بیشماری رادرداخل خود مدفون نموده اند ومظهرظلم وزیاده خواهی حاکمان زورگوی آن زمانند . یکی از دلایل تداوم قدرت آنان را میتوان ایجاد نفاق وتفرقه در بین قبایل متعدد کشور چین برشمرد. این کشور بنا به موقعیت جغرافیایی وآب وهوای خاص خود جمعیت کثیری ازمردمان جهان را درون خود جای داده است که درآن میان نیز قبایل جداگانه ای به جهت تفاوت گویش ولهجه های مختلف، اختلاف نژادی وآئینی و...بوجود آمده اند که اختلافات قبیله ای چینی در آن زمانها از گفتارهای ویژه تاریخ است، جنگهای بی شمار قبایل وآثارمخرب آنها سالیان سال عرصه زندگی را در آن دیار تلخ کرده بود. ● معبدشائولین یکی ازمکانهای عقیدتی درآن زمانها بود که پیروان کثیری از قبایل مختلف چینی را بسوی خود می کشاند. معبدی ارزشمند به لحاظ تاریخی ومؤثر بر فرهنگ مردمان چین. بنا به برخی روایات این معبد را بودائیهای هندی که به این دیار مهاجرت کرده بودند بنا نهادند که از ابتدامکانی برای زیارت وکنترل قوای درونی بود. آنان معتقد بودند که آدمی از نیروهای حیاتی عظیمی غیر از حواس پنجگانه برخوردار است و سعیشان در آن معبد بیشتر کنترل هواهای نفسانی ، مبارزه با امیال درونی و نزدیکتر شدن به نیروی حیاتی بود ، که رفته رفته منجر به قدرتمندتر شدن نیروی تفکر آنان نیز شده و افراد یا قبایلی که با شائولین در ارتباط بودند همواره در جنگهای قبیله ای پیروز و برتر میدان بودند، به مرور زمان تمامی قبایل چین به این امر واقف شدند که فنون مهارتی ویژه ای در شائولین آموزش داده می‌شود که تسلط بر آن فنون آنان را فاتح جنگها می نماید لذا اغلب به آنجا روی آودند وفرهنگ و ذات شائولین در مدت نه چندان زیادی در تمامی سرزمین اژدهای زرد(چین) اشاعه یافت با سپری شدن سالیان بسیار زیاد هر قبیله ای تحولات جدیدی را بر فنون شائولین اعمال نمود تا اینكه اوضاع به گونه ای شد كه هر چند قبیله ، خود سبك ابداعی خاصی را بوجود آوردند كه در مجموع تا كنون شمار سبكهای رزمی شناخته شده چینی به بیش از ۴۵۰ سبك رسیده است كه در مجموع غنای تكنیكی بی نظیری به این فنون رزمی بخشیده است . ● رازداری گرچه تفاوت فنون در این سبكها بسیار فاحش وآشكار بود اما یكی از وجوه مشترك آنها خصلت رازداری بسیار برجسته‌ای بود كه استاید این سبكها داشته و به شاگردان نیز منتقل می كردند. دلیل بوجود آمدن این خصلت این بود كه اگر قبیله یا طایف‍‍ه‌ی خاصی به فنون جدیدی دست پیدا میكرد ، برای آنكه در جنگها از همین فنون بر علیه خود آنان استفاده نشود یعنی در واقع ، ابزار را به دست دشمن نداده باشند ، بصورت بسیار محرمانه از این فنون محافظت میكردند. مدرنیته شدن جهان به شیوه امروزی و گرایش مردمان جهان به صنعت وتكنولوژی ، موجبات تغییرات فراوانی را در جنگهای طوائف چین فراهم آورد ، پدیده‌ی ارتباطات كه توانست مردم جهان را به هم نزدیكتر سازد‌،بروی چینی ها نیز بی تأثیر نبود . به مرور زمان روابط خاصی در میان مردمان چین ظهور نمود و فرهنگ شائولین به‌عنوان عقیده‌ای بنیادین در آن سامان درآمد . حال كه مردم چین از نقطه‌ی اشتراكی بزرگی برخوردار شده بودند و امپراتوری چین هم جایگاه خود را در خطر می‌دید، ترفندهای دیگری را جهت سلطه بر آن كشور برگزید كه از آنجمله میتوان رواج تریاك در آن كشور را نام برد كه پس از مدت كوتاهی زندگی بیشتر مردم را فلج نمود . انقلاب تریاك یكی از بزرگ‌ترین رخدادهای تاریخی چین است و عمدتاً توسط تفكر و فرهنگ مشترك مردم چین كه نشأت گرفته از فرهنگ شائولین بود شكل گرفت و اعتیاد و ذات تریاك را در آن دیار ریشه كن كرد. پس از آن زمان عموماً سبكهای مختلف شائولین از محبوبیت بیشتری برخوردار شدند تا آنجا كه در مراسمات مختلف ، قهرمانان و برجسته‌ترین رزمیكاران چینی به نمایش تواناییهای خود می‌پرداختند. طی چند صد سال این مسئله به همین روال می‌گذشت و فنون رزمی چینی كاملتر می‌شدند ، كشورهای زیادی خواهان فراگیری این فنون و مهارتهای رزمی بودند اما هیچگاه از سوی چینی‌ها اجابت نمی‌شد چرا كه همواره خصلت رازداری چینی‌ها به نسلهای بعد انتقال می‌یافت و مانع از گسترش این فنون در خارج از مرزهای چین می‌شد... تا اینكه پس از گذشت سالیان متمادی ، رفته رفته این مهارتها بصورت یك ورزش باستانی درآمد كه با نامهای مختلفی شناخته می‌شد كه مهم‌ترین این اسامی عبارت بودند از كونگ‌فو ، بوكس چینی ، چوان‌فا ، شائولین ، ووشو و غیره كه بنا به توافقات مقامات شائولین در چین نام ووشو برای جهانی شدن این ورزش برگزیده و فدراسیون جهانی این ورزش نیز تشكیل شد. ● سبک شائولین سبک معروف و کهن ووشو است که یک سبک درونی و بیرونی است. یعنی سختی و خشونت دو سبک چانگ چوآن و نان چوآن و نرمی و پرداختن به درون سبک تای چی را دارد. زیر مجموعه‌های این سبک بسیار زیاد هستند که پرداختن به آنها مقوله‌ای گسترده است که در زیر فقط اشاره‌ای به تعدادی از سبکهای زیر مجموعه شائولین چوآن می‌‌شود: ▪ تانگ لانگ(مشت ملخ) ▪ لوهان(سبک معروف و اولیه شائولین) ▪ زائو زوی(سبک آدمک مست) ▪ فنزی چوآن(مشت لغزشی) ... ● سبک تای چی چوآن مشت تنفسی نام این سبک است که تنفس ریتمیک همراه و هماهنگ با حرکات فرم از ویژگیهای این سبک می‌‌باشد. هنر رزمی تای چی چوآن از سبکهای درونی است که بر خلاف دو سبک گفته شده در بالا (چانگ چوآن و نان چوآن) بر روی روح و درون کار می‌‌کند که در روند تمرین این سبک جسم نیز ساخته شده و هنر جو را به سطح بالایی از سلامتی و آمادگی جسمانی می‌‌رساند. امروزه این هنر رزمی را در سراسر جهان به خاطر سلامتی جسمانی و روانی و برای رسیدن به آرامش روحی انجام می‌‌دهند. به طور کلی حرکات سبک تای چی آرام و نرم و یکنواخت بدون وقفه بوده که به قول چینیها مانند ابرهای شناور و آبهای روان است. تای چی دارای پنج سبک درونی دارد که همگی از استیلهای تای چی بحساب می‌‌آیند: ▪ استیل یانگ ▪ استیل چن ▪ استیل وو ▪ استیل سان ▪ استیل هائو-زانگ همچنین دارای سبک معروف و منحصر بفرد در زمینه دفاع شخصی و مبارزه می‌‌باشد که علاوه بر این انجام این تمرینات کمک شایانی به بیداری نیروی درونی و جاودانی در انسان می‌‌کند. به این سبک تویی شو یا رد و بدل کردن دستها می‌‌گویند که در زبان انگلیسی به آن Push hands می‌‌گویند. همچنین زمینه دیگری در تای چی وجود دارد بنام چی کنگ که مجموعه‌ای شیوه‌های تنفسی است که با انجام این تمرینات پس از ۶ ماه بصورت مداوم، کلیه امراض و ناراحتیهای جسمی و روحی بهبود خواهند یافت. البته اگر در هوای پاک مانند کوهستان تمرین شود نتیجه بسیار قابل توجهی خواهد داشت. ● سبک نان چوآن یا مشت کوتاه که در مناطق جنوبی چین ابداع شده و بخاطر داشتن مشتهای سریع تر, سنگین تر وقوی تر انجام حرکات فرم در جا این لقب را گرفته است.